Marina Hulia

Ojciec Rosjanin, matka Białorusinka. Urodzona na Ukrainie, od trzydziestu lat mieszka w Polsce wśród… Czeczenów. Z zawodu i powołania nauczycielka oraz wolontariuszka. W roku 2016 założyła Szkołę Demokratyczną na dworcu w  białoruskim Brześciu, gdzie miesiącami koczowały czeczeńskie matki z dziećmi. Dzień po dniu stara się zwrócić im skradzione dzieciństwo poprzez zabawę, naukę, uśmiech i miłość. Wspólnie z tymi, którym udało się przekroczyć graniczny Rubikon i dostać się do Polski, opiekuje się opuszczonymi staruszkami z Domu Samotnej Starości w Radości. Wraz z bezdomnymi z warszawskiej Woli buduje domki dla ptaków. Odwiedza hospicja i schroniska dla zwierząt. Jest tam, gdzie są ludzie w potrzebie. W roku 2006 Marina Hulia otrzymała nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za zasługi dla kultury polskiej. Jest laureatką nagrody im. Ireny Sendlerowej „Za naprawianie Świata”. Oraz nagrody im. Józefa Tischnera. W roku 2022 nominowana przez ambasadę USA do międzynarodowej nagrody Kobiety Niezwykłej Odwagi.